Mexico

…Door de berging van de ‘Nestos’ lagen we met de ‘Gelderland’ bij de Bermuda’s.

Nadat we haar op de rede van St. George hadden gebracht, werd de ‘Nestos’ sleepklaar gemaakt om haar naar Baltimore (USA) te brengen.
Natuurlijk kreeg iedereen de kans om even de wal op te gaan.

Met z’n vieren, T. Geul, C. v/d Mijl, G. de Fouw en ‘ik-zei-de-gek’, gingen we naar Hamilton voor boodschappen, eten en wat te drinken.

Op de terugweg kregen we een lift in een gammele auto waar het klepje van het handschoenenkastje, bij iedere hobbel in de straat, steeds open viel en ik drukte het iedere keer weer dicht.
Vergeefse moeite want de weg was bar slecht.

Veel meer lol was er te beleven als ik in de achteruitkijkspiegel keek.
Ton, Cor en Gerard hadden zonnehoeden gekocht en bij elke kuil in de weg bewogen de hoeden ritmisch mee.
De vermoeidheid van het stappen had toegeslagen.

De mannen hadden ook twee tafelmessen meegenomen.
Die kreeg ik alvast als huwelijksgeschenk.
We gebruiken ze nog steeds.

Op het marktplein van St. George was het ‘s nachts verzamelen.
Er stond ook een schandpaal die we wel even wilden proberen.
In die tijd was het de gewoonte om in onze hoofdstad op de Dam te gaan slapen en dat deden er ook een paar daar in St. George.
Dat werd allemaal niet getolereerd en ze verdwenen in het gevang.

De stuurman er weer op uit om ze te zoeken; maar waar?
Dat bleek niet zo moeilijk.
Een liedje van de ’Zangeres-zonder-Naam’ was heel populair aan boord.
Dat schalde nu als ‘Mex-iiii-coooo’ door de verlaten straten.

Hij kreeg de mannen mee onder de belofte direct aan boord te gaan en ze niet meer te laten zingen.