Schaap

…Op een hete zondagmorgen in de Perzische Golf werden we op de ‘Gelderland’ verrast door geroep.
Iedereen verbleef in de koele verblijven; dus wie of wat moest dat zijn?

Er was een sloep met Australische zeelui langszij gekomen met de vraag of ze wat gegevens mochten overnemen van een zeekaart.

Ze mochten die zeekaart wel even meenemen.
‘s Middags kwamen ze die weer keurig terugbrengen.

Na verloop van tijd kuierde iemand naar het achterdek en riep toen opgewonden naar binnen.
“Oh, kom er eens kijken”, het leek Sinterklaas wel.
Daar stond op het achterdek een schaap.

Het bleek dat die Australiërs van een veetransportschip waren en als dank dat beest daar achtergelaten hadden.
‘Op een schip zo vol geladen, mist men één schaap niet’.
Wat moesten wij daar nu mee: opeten?
Een fles drank was meer welkom geweest.

Slachten was geen probleem, maar wie maakt dat beest dood?
Niemand dus!
Stoere en geharde mannen van de zee bleken toch allemaal een klein hartje te hebben.

Het beest als huisdier houden ging niet, trouwens wat eet zo’n schaap?

We hebben het ’s nachts maar over de muur vrij gezet, hopelijk als voer voor de haaien.

Arm schaap!

Radio

 
Op 19 februari 2018 werd ik door Omroep Noord-Holland gevraagd of ik een ‘sterk verhaal’ wilde vertellen.
Dat viel me wel koud op mijn dek, zomaar praten voor de radio.
Toch gedaan en hier mijn gesproken verhaal over het ‘schaap’.

Toch vreemd je eigen stem zo te horen!