Lawaai

…Rust aan boord van een schip op weg naar haar bestemming is een groot gegeven, al is het nooit stil.
Het zijn de kenmerkende geluiden die men onbewust hoort en waar je ongestoord bij slaapt.
Vierentwintig uur de zelfde dreun die je gedwongen ondergaat.
Je ligt dan niet te wachten op extra herrie!

Als je slaapt, wil je niet gewekt worden door het geroffel van die dingen.
Die klinken nogal door op een ijzeren dek.
Waarschuwen hielp niet en zo werd er rigoureus ingegrepen.

K. van Wijk was de eigenaar van die vermaledijde herriemakers.

Toen hij naar dat schoeisel zocht, dreven ze al ver weg.

Stilte

Motoren dreunen, het zeewater schuurt langs de huid, de sleepdraad die soms klappert, scheepsgerei dat tegen elkaar slaat en het kraken van de betimmering in de verblijven.
Allemaal eigen in hun karakteristieke geluiden op het ritme van het halen van het schip.
Tot die bronnen ’s nachts plotseling stoppen.
Iedereen die wacht te kooi heeft, wordt dan gelijk wakker.
Weg vertrouwdheid.

Stilte kan luidruchtig zijn.